Hebben jullie zin mee te gaan naar Amerika?
Zo begon het avontuur, vorig jaar februari.
Een voorstel van mijn broer en zijn vriendin die het plan al hadden over de grote plas te vliegen en maximaal drie weken te blijven.
Wij hebben natuurlijk de nodige weekenden met elkaar doorgebracht, maar ook een paar dagen Disney met elkaar zonder problemen en veel plezier beleefd, dus dat zat wel goed. Andere dingen zouden nog besproken (kunnen) worden.
Amerika, een rondreis in het Westen, langs de toeristische bezienswaardigheden. Los Angeles, Las Vegas, Death Valley, Yosemite, Grand Canyon, Horseshoe Bend, Monument Valley, San Francisco, Alcatraz, Rocky Mountains, Yellowstone, enz. Er is zo veel moois te zien, dat je al gauw vergeet hoe groot het land daadwerkelijk is.
Een blik op de kaart gaf aan dat Yellowstone (het park van mijn keuze) totaal niet in de route ging passen. Maar er bleef nog genoeg te kiezen over.
Vertrek? Mei 2012. Dag? Vrijdag vanwege werk. En zo begon het samenstellen van de eerste route. Reisgidsen werden geraadpleegd, internet, een forum met aardige mensen die hun kennis, adviezen en ervaringen willen delen, andere boeken en telkens als ik wat leuks had gezien en dat besprak met Patrick, stond dat al op zijn lijst en was hij zelfs al drie stappen verder. Als een grote spons zoog ie alle info op, begon hij vele stedengidsen te lezen en waren wij op een gegeven moment aan het luisteren c.q. kijken hoe de route werd uitgestippeld.
Hier en daar moest een gezamenlijke keuze gemaakt worden, maar niks werd door hem over het hoofd gezien. Alle wensen werden genoteerd, mogelijkheden bekeken en opgenomen in de route. Maar één ding bleef een beetje hangen: de kustweg tussen San Francisco en Los Angeles. Het begin was immers gepland in Los Angeles en de reis zou eindigen in San Francisco.
Terug naar Google Maps, de inmiddels gekozen punten op de kaart en bespreken wat er veranderd/ingekort kon worden, zodat de kustroute wel in het plaatje zou passen. Het beginpunt werd aangepast, de bijbehorende vluchten bekeken, maar daar bleef niet veel te kiezen. Natuurlijk is elke grote stad per vliegtuig wel te bereiken, maar wij wilden in verband met de tijd die er mee gemoeid gaat, zo min mogelijk overstappen.
Opeens kwam daar de optie: Tussenstop New York, doorvliegen naar Phoenix en vanuit daar de route vervolgen, met als eindbestemming Los Angeles, via de kust.
En dan begint het te kriebelen: New York! Als je daar toch bent, kan je net zo goed wat later vertrekken. Wat zou het aan tijd en geld inhouden? Met een persoonlijke reisadviseuse is dat zo uitgezocht.
Na een schatting van de kosten, de extra dagen die wij nodig zouden hebben (Patrick had natuurlijk al een route gemaakt en een aardige indruk gekregen van de stad) waren wij het snel eens; dit konden wij niet laten schieten. De extra dagen werden in het schema toegevoegd en de route stond na vier maanden puzzelen aardig vast. De hotels konden uitgezocht worden. Net als de auto en zoveel andere kleine dingen.
Zeker de overnachtingen in de nationale parken moesten zo snel mogelijk in optie gezet worden. Hier is weinig keuze en voordat je het weet, is alles volgeboekt en slaap je verplicht een stuk buiten het park. Niet zo handig aangezien wij op sommige punten een zonsondergang en/of -opkomst willen fotograferen.
Al met al waren wij inmiddels in November aanbeland. Op de welbekende “puntjes op de i” na was alles klaar, maar het overige kon in de laatste maanden makkelijk geregeld worden. Daarbij zouden wij elkaar zeker nog twee keer zien. Ik kijk zelf al uit naar de overnachting in Monument Valley waar het hotel een toepasselijke naam heeft: The View 8)
