Vanaf 06:00 kan ik niet meer slapen.
Ik tik het uur daarna op het touchscreen en kom weer een heel eind.
Daarna staan wij op, ontbijten, maken ons klaar en 08:00 zitten wij in de auto richting vliegveld.
Er staat een helikoptervlucht boven de Grand Canyon op het progrmma.
Na een korte instructiefilm mogen wij eerst binnen en daarna buiten wachten. De camera stel ik in op een F8 en ISO200. Het is een zonnige dag met bijna strak blauwe lucht, zodat de automatische sluitertijd genoeg zou moeten zijn de trillingen te compenseren.
Als er een helicopter terug komt stappen er twee bekende mensen uit, het stel van gisteren. Hoe stil de vrouw gisteren was, des te enthousiaster is zij nu: “Geweldig!” roept zij naar ons.
Zodra wij de lucht in gaan, valt op dat het geen rustig tochtje wordt, de cabine stuitert net iets erger als de vorige vlucht. Eenmaal gewend pak ik de camera. Over de koptelefoons klinkt bombastische muziek als wij over de rand vliegen en de bodem 1 mile onder ons zien. We dalen iets af, we vliegen net onder de rand. Een machtig gezicht om ons heen. Hier en daar de Colorade River duidelijk zichtbaar.
Als wij iets draaien valt het zonlicht op mijn raam met reflecties als gevolg. Ik leg de camera op schoot en geniet van het natuurwonder.De 20 minuten gaan sneller als gedacht. Al snel vliegen wij weer uit de canyon richting basis, maar had het zeker niet willen missen. Niemand van ons, hoewel Evelien wat stilletjes is. Het stuiteren is haar op deze ochtend totaal niet bevallen.
Als ik uit de helikopter wil stoppen, word ik direct tegen gehouden. Ik kijk de jongeman vragend aan en hij tikt nonchalant op zijn oordempers. Oja. Ik zal vast niet de eerste toerist zijn geweest.
Annemieke kreeg omdat zij naast de piloot zat over de koptelefoon wat extra informatie over de formaties onder zich. Namen e.d. vanwege de vormen, maar ook verteld hij dat wij de beste dag van de week hebben getroffen om te vliegen. Het zal wel, de dag is een paar maanden van tevoren al vastgelegd.
Terug in de kamer besluiten we de volgende stappen. Op kaart staan een aantal uitkijkpunten langs de Grand Canyon vermeld. Wij beginnen bij de laatste en rijden zo terug. Ook erg makkelijk aangezien de afritten aan deze kant van de weg zitten.
Op een ander punt nemen wij plaats aan een tafel voor een lunch in de buitenlucht. Onderweg stoppen we nog bij de aangegeven uitkijkpunten en laten ons steeds weer verbazen van het uitzicht.
Na 350 mile is het tijd voor 16 gallon aan benzine à $80,- Een kleine rekensom leert ons twee dingen:
– Benzine is zeg maar een euro de liter
– De Dodge rijdt ongeveer 1 op 9
Hierna gaan wij in dezelfde tent eten als gisteren. De wifi werkt inmiddels weer, dus er kunnen weer wat verhalen online gezet worden. Helaas wordt het steeds drukker op het netwerk, waardoor ik na het toevoegen van wat foto’s een time out krijg. Als je dit leest zullen er wat Grand Canyon foto’s (allemaal met mobiel gemaakt) extra geplaatst zijn.
Daarna is het bedtijd; morgen de rit naar Monument Valley
